لامپ لارنگوسکوپ ریشتر زنون

مشخصات فنی لامپ لارنگوسکوپ ریشتر نور زنون

• لامپ بزرگسال ریشتر اصلی آلمان
• سازگاری با لارنگوسکوپهایی که نوع لامپ روی هندل ( دسته ) نصب می شود F.O فایبراپتیک
• سازگاری با نوع تیغه های خمیده Macintosh و تیغه صاف Miller
• کد 11428 نور زنون 2.5 ولت XL 2.5v xenon lamp
• کد 11429 نور زنون 3.5 ولت XL 3.5v xenon lamp
• جریان نامی 300 میلی آمپر

هر دو لامپ مناسب لارنگوسکوپ F.O فایبراپتیک ریشتر می باشد،  لامپ داخل هندل قرار می گیرد و نور از طریق شبکه فیبر نوری با کیفیت بالا پخش می شود.

تفاوت عمده بین لارنگوسکوپ استاندارد و لارنگوسکوپ فیبر نوری در محل قرارگیری لامپ است.

در سیستم فیبر نوری، لامپ در داخل دسته قرار می گیرد و نور از طریق یک شبکه نوری منتقل می شود.

مزیت اصلی این سیستم این است که نور را بدون انتقال گرما منتقل می کند و درنتیجه خطر سوختگی در حفره دهان بیمار و یا خطر افتادن لامپ در دهان بیمار را از بین می برد علاوه بر این قابلیت اتوکلاو شدن را دارد.

لارنگوسکوپ اولین بار توسط سر رابرت مکینتاش و سر ایوان مگیل در اوایل دهه 1940 معرفی شد.

این نوع لارنگوسکوپ برای مشاهده مستقیم مجاری صوتی استفاده می‌شود. دستگاه متشکل است از یک دسته بلند (که چند باتری در آن قرار می‌گیرد) و یک تیغه که در نوک آن منبع نوری کوچکی تعبیه شده‌است. تیغه‌ها بر دو نوع هستند : تیغه Macintosh که حالتی خمیده دارد و میلر Miller که مستقیم است. تیغه Macintosh آسان تر کار گذاشته می‌شود، در حالی که تیغه میلر Miller دید بهتری از تارهای صوتی در اختیار پزشک قرار می‌دهد. میلر Miller معمولاً در کودکان استفاده می‌شود برای جای‌گذاری لارنگوسکوپ بیمار باید به پشت دراز بکشد. سپس دستگاه از راه دهان وارد شده و از روی زبان به سمت حنجره رانده می‌شود تا حدی که تارهای صوتی قابل مشاهده باشند.

از لارنگوسکوپ نیز معمولاً در هنگام لوله گذاری در نای استفاده می‌شود. این فرایند غالباً بسیار دردناک و ناراحت‌کننده است و به همین دلیل در بیماری که به هوش باشد انجام نمی‌شود. یکی از مشکلاتی که ممکن است در اثر کارگذاری نادرست لارنگوسکوپ رخ بدهد، وارد آمدن آسیب به داندان‌های بالایی بیمار است. استفاده از حنجره‌بین در هنگام لوله گذاری، مرحله‌ای از بیهوشی عمومی محسوب می‌شود.